Błyskawica polega na wyładowaniu elektrycznym w długiej szczelinie powietrznej z elektrostatycznym zjawiskiem rozbicia powietrza między chmurą a ziemią. W tym przypadku jasne jest, że w grę wchodzi ogromne napięcie, co oznacza ogromną ilość energii. W rzeczywistości piorun nadaje priorytet ścieżkom o niskiej rezystancji/impedancji; szczególnie dobre przewodniki elektryczne, takie jak metale i rury odgromowe. Zazwyczaj ścieżka pioruna nie jest unikalna i powszechnie występuje w postaci wielu odgałęzień, z których można odróżnić główną gałąź. To tam przechodzi większość energii, która może spowodować obrażenia. Jak wyjaśniono w Charakterystyce wyładowań atmosferycznych – , fizyczne zjawisko wyładowań atmosferycznych odpowiada idealnemu źródłu prądu impulsowego o rzeczywistym przebiegu fali, który jest bardzo zmienny (pod względem kształtu i parametrów).
Na przykład amplituda prądu jest rzędu od kilku kA do 250 kA, a temperatura kanału przekracza 15 000◦C i uderza w rury odgromowe. Obecna fala ma zbocze narastające do maksymalnej amplitudy, od kilku mikrosekund do 20 µs, po czym następuje ogon zanikania trwający kilkadziesiąt mikrosekund. Zakres widmowy związany z wyładowaniami atmosferycznymi w rurach odgromowych rozciąga się w paśmie częstotliwości od kilku kHz do kilku MHz.
Ogólnie rzecz biorąc, wyładowania atmosferyczne z chmury do ziemi zawsze powodują przepływ intensywnych prądów w kierunku ziemi, czasami przez elementy naturalne (takie jak drzewa) lub wykonane przez człowieka (konstrukcje budowlane, drzewa) lub elementy wykonane przez człowieka. turbiny wiatrowe, · · · itp.). Przepięcia piorunowe pochodzą przez rury odgromowe w rzeczywistości albo z bezpośredniego uderzenia, albo z wpływu elektrostatycznego (lub elektromagnetycznego).